Η σύσταση εταιρείας στο εξωτερικό είναι παράλογη.
Αναφέρομαι σε τεχνολογικές start-up, οι ιδρυτές των οποίων ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, ενώ δεν συμμετέχουν —ιδίως θεσμικοί— επενδυτές. Παρακάτω εξηγώ το γιατί.
Κατά την φτωχή μου εμπειρία, εν μέσω ποικίλων λαθών, έχω εμπλακεί στη σύσταση Ελληνικών εταιρειών κάθε μορφής (ομόρρυθμη, ετερόρρυθμη, περιορισμένης ευθύνης, ανώνυμη, οσονούπω και ιδιωτική κεφαλαιουχική), επίσης Κυπριακών και Βρετανικών περιορισμένης ευθύνης, καθώς και έχω εκτεθεί σε διάφορες εταιρικές μορφές αριθμού άλλων δικαιοδοσιών. Μπορώ να μοιραστώ τα εξής.
Σύσταση
Το κόστος και η πολυπλοκότητα της διαδικασίας σύστασης ποικίλουν. Για παράδειγμα, στην Βρετανία και σε άλλες δικαιοδοσίες μπορεί κανείς να συστήσει μία εταιρεία πλήρως ηλεκτρονικά, με θεωρητικά μηδενικό κόστος. Στην Ελλάδα, η υπηρεσία μίας στάσης ακόμα απαιτεί κάποιες ημέρες για την ολοκλήρωση της σύστασης, η ηλεκτρονική εκδοχή της παραμένει ημιτελής, ενώ το κόστος είναι μη αμελητέο.
Στην πράξη ωστόσο, κάποιος θα ζητήσει τη συμβουλή ειδικού ακόμα και στις καλύτερες των δικαιοδοσιών, κατά συνέπεια το κόστος σπάνια είναι μηδενικό. Επίσης, η ευκολία της διαδικασίας με τις τοπικές αρχές συχνά αντισταθμίζεται από μεγαλύτερη δυσκολία, για παράδειγμα, κατά το άνοιγμα εταιρικού τραπεζικού λογαριασμού εξ’ αποστάσεως. Τέλος, ένας πάροχος υπηρεσιών που χρεώνει πολύ φθηνά τη σύσταση συχνά συνοδεύει την προσφορά του με αρκετούς αστερίσκους που συνεπάγονται υψηλότερο κόστος λειτουργίας στη συνέχεια.
Εν τέλει, μία αξιόπιστη υπόθεση εργασίας είναι πως το κόστος σύστασης ανέρχεται περίπου σε 1-3 χιλιάδες ευρώ και ο χρόνος έως μία πλήρως λειτουργική εταιρική οντότητα σε λίγες εβδομάδες, ανεξαρτήτως δικαιοδοσίας που θα επιλεχθεί. Επίσης, χρειάζεται πρωτίστως να γίνει κατανοητό ότι η σύσταση δεν είναι σημαντική όσο τυπικά νομίζει κανείς. Είναι κοντόφθαλμη πρακτική η επιλογή εταιρικού σχήματος ή δικαιοδοσίας που θα κοστίσει λίγα ευρώ λιγότερο ή θα ολοκληρωθεί λίγες ημέρες νωρίτερα, αν αυτή οδηγεί σε ακριβότερες ή περισσότερο χρονοβόρες διαδικασίες κατά τη λειτουργία της εταιρείας.
Παρατηρώ λοιπόν δύο άκρα στις προσεγγίσεις πολλών φιλόδοξων επιχειρηματιών αναφορικά με το ζήτημα της σύστασης. Κάποιοι εξερευνούν διεξοδικά όλες τις πιθανές λύσεις, ιδίως αυτές που ακούγονται εξωτικές ή προτείνονται ως βέλτιστες σε άλλες γεωγραφίες, καταλήγοντας να ξοδεύουν το κύριο αγαθό τους —τον χρόνο τους— λύνοντας το λάθος πρόβλημα ή για την ακρίβεια δημιουργώντας πολλά μεγαλύτερα. Κάποιοι άλλοι επικαλούνται τις —υπαρκτές— δυσκολίες της σύστασης για τη ματαίωση της προσπάθειάς τους να επιχειρήσουν. Για τους τελευταίους έχω μονάχα να αναφέρω πως, αν κάποιος θέλει πραγματικά να διασχίσει το πέλαγος, δεν πρόκειται να σταματήσει λόγω κίνησης στο λιμάνι.
Continue readingΠερί δικαιοδοσίας σύστασης
